رنگ مو ها چند نوعند و چگونه عمل می کنند؟

از زمانهای بسیار دور، رنگ مو و رنگ کردن موها، مساله ای مهم و اساسی بوده است. به طور مثال، در یونان باستان، کسانی که می خواستند قهرمان به حساب بیایند، با صابونهای مخصوص و روشن کننده هایی که در دسترسشان بود، موهایشان را به رنگ روشنتر یا قرمز درمی آوردند، چون این کار نشانه ای شجاعت و جسارت آنها بود.

رومیان قرن اول میلادی، موهای تیره را بیشتر می پسندیدند.آنها از جوشاندن ترکیب گردو و تره فرنگی، رنگ موی تیره تهیه می کردند.

امروزه همچنان رنگ مو، طرفداران بسیاری دارد. طبق آمار، بیش از ۷۵ درصد زنان امریکایی از این محصول آرایشی استفاده می کنند.(در سال ۱۹۵۰، فقط ۷ درصد آنها موهایشان را رنگ می کردند، آن هم برای پوشاندن موهای سفیدشان.رنگها هم معمولا از طیفهای طبیعی انتخاب می شد تا دیگران متوجه نشوند که موهایشان رنگ شده است. )

مردان هم به شکل روزافزونی تمایل پیدا کرده اند که موهای سفید خود را رنگ کنند. در سال گذشته، گردش مالی مربوط به رنگ موهای مردانه، به ۱۱۳٫۵ میلیون دلار رسید که ۵۰ درصد از این رشد، در پنج سال اخیر ایجاد شده است.

بیایید نگاهی به ساختار مو بیاندازیم.

مو، از ساقه، که از پوست بیرون آمده است و ریشه، که در فولیکول و زیر پوست، فرورفته است، تشکیل شده است.به غیر از سلولهای ریشه، بقیه ساختار مو، یک بافت مرده است که از کراتین و انواعی از پروتئین تشکیل شده است.موهای انسان، با تکثیر دائم سلولهای واقع در فولیکول، به وجود می آیند و رشد می کنند.به محض اینکه این سلولها، از سطح فولیکول بیرون می آیند، پس از سخت شدن، دارای رنگدانه یا پیگمنت می شوند.

موهای سر، مژه و ابرو، با موهای سایر نقاط بدن، تفاوت دارند.موهای سر، در حالت معمول، هرماه حدودا ۱ سانتیمتر رشد می کنند و هر تار موی سر، بین ۳ تا ۵ سال عمر می کند.اکثر ما، بین ۱۰۰۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰۰ تار مو روی سر خود داریم.

رنگدانه های اصلی مو و پوست، ملانین نام دارد.در موها، دو نوع ملانین وجود دارد:

• اوملانین eumelanin که تولید کننده رنگهای قهوه ای و مشکی است
• فوملانین phaeomelanin که تولید کننده رنگهای زرد، بلوند و قرمز است.

توقف تولید رنگدانه ها، منجر به سفید شدن موها می شود.

قبل از اینکه رنگ موها بتوانند بر روی مو، تاثیر بگذارند، کوتیکول مو یا لایه بیرونی مو باید باز شود.بعد از باز شدن کوتیکول، مواد مؤثر ، وارد کورتکس مو می شوند و رنگدانه های جدید را در آن قرار می دهند یا رنگدانه های طبیعی مو را از آن جدا می کنند.

مواد تشکیل دهنده رنگ مو

تا ابتدای قرن بیستم، رنگ کردن موها با در هم آمیختن فراورده های گیاهی و طبیعی انجام می شد.اوژن شولر فرانسوی، برخلاف سایر شیمیدانان عصر خود که وقت صرف کردن برای ساخت رنگ مو را کاری بیهوده می‌دانستند، با انجام مطالعات و آزمایشهای فراوان، توانست اولین رنگ موی تجاری را در سال ۱۹۰۹ میلادی تولید کند. او نام شرکت خود را “شرکت فرانسوی رنگ موی بی ضرر ” گذاشت. البته یکسال بعد، نام آن را به “لورآل” تغییر داد.شرکت لورآل، در طول سالهای بعدی دائما رشد کرد و تبدیل به یکی از غولهای این صنعت شد.

دو ماده اصلی موجود دررنگ موها که باعث می شود دوام رنگ مو بالا برود، عبارتند از:

پراکسید هیدروژن یا اکسیدان

این ماده که در فرمها و مدلهای مختلف عرضه می شوند، باعث فعال شدن عملکرد رنگ مو می شود. هرچقدر حجم اکسیدان بیشتر باشد، مقدار بیشتری از سولفور مو از آن جدا می شود.جدا شدن سولفور از موها، باعث سبکی و خشکی آن می شود. به خاطر همین است که مقدار اکسیدان در فرآیند رنگ کردن مو، معمولا بیشتر از ۳۰ درصد نمی شود.

آمونیاک

وقتی که رنگ مو با اکسیدان مخلوط می شود و به موها زده می شود، آمونیاک که یک ماده قلیاییست، مانند یک کاتالیزور عمل می کند و با شکافتن کوتیکول مو، راه را برای ورود مواد رنگی داخل رنگ مو، به داخل کورتکس مو باز می کند.

امروزه رنگ موها، بوی بهتری نسبت به گذشته دارند. رنگ موهای قدیمی غالبا بویی شبیه بوی تخم مرغ گندیده می دادند.استفاده از رنگ موها هم آسانتر شده است.کافیست آنها را به  موها بزنید و بعد از تقریبا نیم ساعت با آب بشویید.

اما مساله ای که باید به آن توجه کنید این است که مواد شیمیایی داخل رنگ مو، ممکن است برای موهایتان مضر باشند اگر به شکل صحیحی از آنها استفاده نکنید یا بیش از حد لازم موهایتان را رنگ کنید.

میزان آسیب آمونیاک و اکسیدان، بستگی به نوع و کیفیت رنگ مویی دارد که  استفاده می کنید.معمولا رنگ موها را به سه دسته اصلی می توان طبقه‌بندی کرد:

رنگ موهای موقت یا نیمه دائم semi-permanent color

این محصولات، می توانند رنگ موها را عوض کنند ولی نه به شکل اساسی و خیلی متفاوت از رنگ طبیعی مو. این رنگ موها، حاوی مولکولهای ریزی هستند که می توانند از کوتیکول رد شوند و به کورتکس مو بروند. این دسته از رنگ موها، با رنگدانه های طبیعی موی شما کاری ندارند. به خاطر کوچک بودن مولکولهای این رنگ موها، بعد از چندین بار شامپو کردن، از داخل بافت مو خارج شده و از روی موها پاک می شوند و مو به حالت و رنگ قبلی خود، باز می گردد. این رنگ موها معمولا پوشش ناقصی روی موهای سفید دارند و بعد از شش تا دوازده بار شامپو کردن پاک می شوند.
این رنگ موها، نمی توانند موهای شما را روشنتر از آنچه هست بکنند، زیرا آمونیاک ندارند و بدون اکسیدان استفاده می شوند.

رنگ موهای بدون آمونیاک demi-permanent color

این رنگ موها، دوام بیشتری نسبت به مدل قبلی دارند و بعد از ۲۴ تا ۲۶ بار از روی موها پاک می شوند. در این رنگ موها، ماده ای وجود دارد که می تواند از کوتیکول مو، رد شود و به کورتکس برسد و در آنجا با رنگدانه های موجود در رنگ مو که اندازه متوسطی دارند ترکیب شود و رنگ پایدارتری را به وجود آورد.

به خاطر بزرگتر بودن اندازه ملکولهای این سری از رنگ موها، دوام و مقاومتشان در برابر شستشو از رنگ موهای موقت بیشتر است. به خاطر بدون آمونیاک بودن این دسته از رنگها، رنگدانه های طبیعی مو، تغییرآنچنانی نمی کنند و در نتیجه از این رنگها، برای روشن کردن موها نمی توان استفاده کرد، اما به خاطر اینکه این رنگها با اکسیدان مصرف می شوند، تاثیرشان بر رنگ طبیعی مو، کمی از رنگ موهای موقت، بیشتر است.
این رنگ موها، کم و بیش، سفیدی موها را می پوشانند.

رنگ موهای دائم permanent color

این دسته از رنگها، قدرت تغییر رنگ بیشتر و پایدارتری دارند.البته این رنگ موها هم برای تغییر رنگ مو از مشکی به بلوند روشن، کارایی ندارند و قبل از رنگ کردن، باید موهایتان را دکلره کنید.
در این رنگ موها آمونیاک وجود دارد و در هنگام استفاده، باید از اکسیدان هم استفاده شود.
ملکولهای بسیار ریز این نوع از رنگ موها، کاملا به کورتکس مو نفوذ می کنند و در آنجا به اندازه شان اضافه می شود و به همین دلیل، با شستشو از روی موها پاک نمی شوند.
نتیجه به دست آمده، معمولا ترکیبی از رنگ طبیعی موها و رنگ موی استفاده شده است. به همین دلیل، نتیجه ای که بر روی موهای شما حاصل می شود، ممکن است با نتیجه ای که فرد دیگری از همان رنگ مو، می گیرد متفاوت باشد.